barcelonaaaaaa

hola iedereen!
ben aangekomen in barcelona, en ze hebben wifi dus ik kan gezellig een verhaaltje typen :)
allereerst heb ik natuurlijk genoten van mijn 2 weekjes thuis in voorburg :) erg gezellig met mijn lieve family en vrienden.
voor mijn verjaardag heb ik een prachtige trolley set gekregen met allerlei handige vakjes die ik he-le-maal vol kan proppen en dat had ik dus ook gedaan afgelopen weekend.

ik had voor de verandering alles netjes op tijd ingepakt, geen stress dus, en ik vloog niet vroeg dus vanochtend heerlijk ontspannen opstaan, broeder en vader gedag zeggen en daarna met moedertje lief naar de hema voor some typical dutch presents (speculaas + stroopwafels) en daarna op naar schiphol alwaar ik blij en niets vermoedend naar de bagage balie loop met mijn bomvolle trolley vriendjes en waar incheck trolley tot mijn schrik 33 kilo bleek te wegen, zo'n 10 kilo teveel. ik mocht of 100 euro bijbetalen of ik kon even snel 10 kilo lozen. ik koos voor het laatste en samen met madre en julius die niet begreep waarom er allerlei kleren door de lucht vlogen heb ik allemaal (geheel niet overbodige) kleding aan mijn moeder mee terug te geven. ik ging heel trots terug naar de bagagebalie maar op de een of andere manier woog mijn tas nog steedss 24,5 kilo. en bij de klm betaal je niet per kilo bij maar voor alle overbagage hetzelfde dus ik zou weer gezellig 100 euro mogen betalen. maar goed, ik keek de vrouw achter de balie lief aan en we kwamen allebei uit voorburg ontdekten we, dat schiep een zeer hechte band, en ze liet me even uit de rij om een tweede stuk handbagage in te richten waar ik mijn overbodige kilootjes in kwijt kon. dat hielp en ik kon eindelijk inchecken.

na al deze bagageperikelen was het tijd voor een welverdiend kopje koffie + muffin @ starbucks en daarna was het alweer tijd om naar het vliegtuig te gaan. in het vliegtuig zat ik naast twee autistische zakenmannen die hun presentatie aan het voorbereiden waren met elkaar en soms een heel raar dansbeweginkje maakten, zonder aanleiding. dan moesten ze allebei heel hard lachen. ik was een erg grappig boek aan het lezen en ik moest de hele tijd eigenlijk heel hard lachen maar dat wilde ik niet want ze keken al raar. ik kreeg wel lekkere broodjes en mijn topzware handbagage trolley werd voor me uit het rek gehaald door behulpzame passagiers.

na enig gezoek op het barcelonese vliegveld vond ik de taxi standplaats en mijn taxi chauffeur sprak geen woord engels. het adres wat ik vertelde verstond hij dus ik was zeer trots maar het nummer bleek lastig te zijn, 145. ik zei unos quatros cincos ofzo en hij dacht wattttt? dus ik gaf het briefje maar door een misinterpretatie van mijn schone handschrift dacht hij 195 te lezen en vertelde me dat mijn huis niet bestond. aha. uiteindelijke met handen voeten en knieen duidelijk gemaakt dat het honder vijf en VEERTIG was en toen vond ik het huis. volgend obstakel vormde de portier die mijn flat blijkt te hebben. sprak ook al geen engels maar ik duwde hem mijn magische wonder-adresbriefje onder zijn nariz (neus) en hij belde mijn hostmom ana op. zij kwam naar beneden, ze is nogal oud en heeeel klein maar wel schattig denk ik, ik durf geen uitspraken te doen over hoe ze echt is want ben zeer op mijn hoede door trauma's van vorig gastgezin. zij sprak OOK al geen engels dus mijn zeer basic spaans is al erg op de proef gesteld. ik heb al 80x si gezegd en ook behoorlijk vaak bien en gracias maar dat is het wel. oja en buenos noches. het appartement ziet er schoon uit (sowieso een enorme verbetering) en mijn kamergenoot komt uit canada en spreekt engels en fungeert als een soort tolk tussen hostmoeder en mij.

morgen voor het eerst naar school, ben erg benieuwd, schijnt mooi te zijn. en het is lekker weer hier, leuk leuk. en oja, mijn kamer heeft een balkon, heeeeel erg chill!

nou buenos noches iedereen,
xoxo anouk